Met zijn 7-en naar Amstelveen, hoe zou ’t zijn om te kerken langs een snelweg,  bij rob out naar rechts en dan het bruggetje over.

Tussen publiek door naar het op de sloop staande chalet  (van mooie dikke palen) en terug naar veld 15, langs juichende hockeykontjes want heren 1 speelt thuis. Warm dansen,  R. inslaan, beginnen met  8-man en Jelle, zijn Bourgondische wangen, leren jassie, hoe ziet een echte man er uit! die ons kwam helpen zoals een vet-L betaamd, Zoals oplettende lezertjes van mijn verslagen weten is met 10 man spelen helemaal niet perse een handicap. In en uit elkaar schuivende linies alsof we ‘tdagelijks deden een petje langs de lijn, Floor,  een schuivende ruggewervel, Bum en waarempel, Jelle trekt Peets roze vest uit en mag terug naar de dug+out. (Daar hadden ze er overigens maar eentje van en zolang het licht op het hoofdveld brandde kon het bij ons niet aan, maar dit terzijde(mdt)).

 

Zo stonden we met zijn 10-en sterk en ik liep routes voor ’t doel langs die ik met zijn 11-en niet neem, zo spreek je nog eens iemand: Er komt een nieuw clubhuis en ze moesten 150 eu pp lappen en dan te bedenken dat dat clubhuis eigenlijk op het Europeesch Erfgoed thuis hoort als een uiting van Zwitschers Levens Gevoel Avant le lettre, (Ischa Meyers interview met Dick Scheringa nu op DVD beschikbaar! ). Floor, 3 minuten int veld vangt een bal met de zijkant van zijn kuit en Robbert houdt daardoor het doel tot ver in de tweede helft dicht maar eerst nog stond Marc op de cirkelrand te kijken , naar wie,  tot Schuivend Werveltje riep “Hak ‘m erin” en waarempel met een machtige zwaai groeide er een man,   1-0 !   In mijn benevelde beschouwingen valt het me toch elke keer weer op hoe de individuele beleving in hakt op het verloop van de wedstrijd en zo  zie ik persoonlijke fouten  verwerkingstijden van de drie seconden halen die beter gebruikt kunnen worden voor het terug pakken van de bal want de tegenstander weet ook vaak niet wat hem over komt! Mede hierdoor verloren we int laatste kwartier onze lol en verdiend speelden ze Robbert één keer door de benen, 1-1. Int donker bedankten we de scheidsen en togen ter derde helfte. Waar dan in de vorm van de babbel in de Auto ook nog een staart aan zit, zodat ik genoot van het gastarbeiders stemmetje van diejé en de Belse kinderhond van R. En HJ maar sturen, geen wonder dattie niet aan kinderen toekomt, hij heeft ons.

Liefs G.

Langs